Το 2024 οι εξαγωγές της Ελλάδας ήταν, σχεδόν, 50 δις ευρώ, μειωμένες -2,2% σε σύγκριση με την ίδια περίοδο του 2023. Με πληθωρισμό το 2024 2,6% η μείωση σε πραγματικές αξίες ήταν μεγαλύτερη. Αν εξαιρέσουμε τα πετρελαιοειδή οι εξαγωγές έφτασαν τα 36 δις ευρώ, βελτιωμένες κατά €819 εκατ. Φυσικό αποτέλεσμα είναι το εμπορικό ισοζύγιο της Ελλάδας να βρίσκεται σε επικίνδυνα επίπεδα (-34,6 δις ευρώ), ανάλογα με τις χρονιές πριν την πτώχευση.
Επισκέφθηκα την FOOD EXPO και μίλησα, για μια φορά ακόμα, με πολλούς παραγωγούς που κάνουν ή θέλουν να κάνουν εξαγωγές. Σε μια παγκόσμια αγορά όπου οι εξαγωγές ανέρχονται σε δεκάδες τρις ευρώ, η συμμετοχή της Ελλάδας είναι εξαιρετικά δυσανάλογη σε σχέση με τις δυνατότητες της χώρας. Οι φορείς και οι επιχειρήσεις εντοπίζουν τα προβλήματα, η Πολιτεία τα ακούει με ενδιαφέρον αλλά δεν κάνει ότι πρέπει, οπότε το αποτέλεσμα είναι αρνητικό.
Η Ολλανδία, με πληθυσμό 17 εκ (60% περισσότερους κατοίκους) εξάγει αγροδιατροφικά προϊόντα 120 δις ευρώ. Η Ελλάδα εξάγει μόλις 10 δις ευρώ. Η Βουλγαρία με πληθυσμό 6,5 εκ πραγματοποιεί ανάλογες εξαγωγές με την Ελλάδα. Η Αυστρία με πληθυσμό 9 εκ πραγματοποιεί εξαγωγές 223 δις ευρώ
Τι πάει λάθος;
Η γραφειοκρατία στην Ελλάδα, σε όλα τα επίπεδα αλλά ιδίως στο θέμα των εξαγωγών, είναι βουνό. Όλο λένε θα τα φτιάξουν και όλο κάτι δεν φτιάχνεται.
Η χρηματοδότηση των εξαγωγών «δεν υπάρχει», κυριολεκτικά. Τα επιτόκια των εμπορικών τραπεζών απλησίαστα και η Ελληνική Εταιρεία Εξαγωγικών Πιστώσεων Α. Ε. υπάρχει για να κερδίζει χρήματα από τους τόκους των αποθεματικών της. Ενώ έχει δυνατότητες χρηματοδότησης και ασφάλισης των εξαγωγών υπερπολλαπλάσιες, προφανώς με κυβερνητική επιλογή, δεν κάνει το έργο της, στερώντας τεράστιες δυνατότητες από τους εξαγωγείς.
Τέλος η υποστήριξη των εξαγωγέων στο να αποκτήσουν πρόσβαση στις αγορές, επίσης, «δεν υπάρχει». Η Πολιτεία περιορίζεται σε συμμετοχή σε εκθέσεις. Αν ήταν έτσι απλό δεν θα είμασταν σήμερα σε τόσο χαμηλές εξαγωγές. Χρειάζονται πολλαπλάσιες δράσεις, ενεργοποίηση των Επιμελητηρίων (με ανάλογη οικονομική στήριξη), δημιουργία δικτύων πληροφόρησης, υποστήριξη των εξαγωγέων σε τοπικό επίπεδο (στις χώρες-στόχους) και τόσα άλλα που σήμερα κάνουν οι ανταγωνιστές μας και απολαμβάνουν σημαντικά μεγαλύτερο μερίδιο στην παγκόσμια αγορά σε σχέση με την Ελλάδα.
Ποτέ δεν είναι αργά αλλά όταν οι λάθος αποφάσεις και πρακτικές επαναλαμβάνονται, είναι πάντα αργά.
Γιώργος Φλωράς
Εκδότης ΚΛΑΔΙΚΑ ΝΕΑ
