Με ευχαρίστηση άκουσα ότι ξεκινάει ο διάλογος για την αλλαγή του Επιμελητηριακού νόμου. Έχοντας διανύσει μια εικοσαετία στο Επαγγελματικό Επιμελητήριο Αθηνών συμφωνώ απόλυτα ότι, ειδικά στην εποχή που ζούμε σήμερα, ο Επιμελητηριακός νόμος που επηρεάζει άμεσα την λειτουργία των Επιμελητηρίων σε όλη την Ελλάδα χρειάζεται χειρουργικές αλλαγές.
Οι άνθρωποι που αγαπάμε τα Επιμελητήρια γιατί είναι πραγματικά εργαλεία προσφοράς στις επιχειρήσεις θέλουμε να δούμε Επιμελητήρια δυνατά, Επιμελητήρια αποτελεσματικά, Επιμελητήρια με διαφάνεια, Επιμελητήρια που θα επηρεάσουν ουσιαστικά το μέλλον των μικρομεσαίων επιχειρήσεων και των ελεύθερων επαγγελματιών.
Η πρώτη πολιτική επιλογή που θα πρέπει να γίνει είναι ανάμεσα σε δυο φιλοσοφίες. Έχουμε πολλά Επιμελητήρια και πρέπει κάποια από αυτά να συγχωνευθούν μεταξύ τους; Ή τα Επιμελητήρια που έχουμε είναι ο κατάλληλος αριθμός και πρέπει να φροντίσουμε όλα να είναι οικονομικά δυνατά και αποδοτικά.
Σήμερα, με βάση τα έσοδα και τα διαθέσιμα των Επιμελητηρίων, έχουμε «πλούσια» και «φτωχά» Επιμελητήρια. Όμως ανεξάρτητα αν το Επιμελητήριο είναι πλούσιο ή φτωχό οι ανάγκες των μελών του είναι ίδιες. Έχουμε επίσης Επιμελητήρια που έχουν σημαντικά διαθέσιμα χωρίς να τα ξοδεύουν υπερ των μελών τους, είτε λόγω του νομοθετικού πλαισίου είτε λόγω άλλων λόγων. Όμως τα Επιμελητήρια δεν είναι επενδυτικά ιδρύματα και οφείλουν τα χρήματα των μελών να τα επιστρέφουν άμεσα με δράσεις ουσιαστικές και όχι με δράσεις βιτρίνας που έχουν άλλες σκοπιμότητες.
Γνωρίζω καλά τις δυνατότητες και τα προβλήματα ενός Επιμελητηρίου, είτε είναι αυτό μικρό είτε είναι μεγάλο. Έχοντας μια θητεία για πολλά χρόνια σε ένα από τα μεγαλύτερα Επιμελητήρια της χώρας και έχοντας συμβάλει ουσιαστικά στην αναμόρφωση του κατανοώ απόλυτα τι μπορεί και τι δεν μπορεί να κάνει ένα Επιμελητήριο. Έχοντας επίσης συνεργαστεί με μικρότερα Επιμελητήρια της περιφέρειας καταλαβαίνω και για αυτά τις δυνατότητες, τις ανάγκες και τα προβλήματα.
Η άποψή μου είναι ότι πρέπει να γίνουν τα ακόλουθα:
- Αρχικά πρέπει να παραμείνει ο αριθμός των Επιμελητηρίων ως έχει και να εξασφαλιστεί η αποδοτική τους λειτουργία με ενίσχυση των οικονομικών τους.
- Πρέπει να ορισθεί ο ελάχιστος αριθμός υπηρεσιών που θα προσφέρουν τα Επιμελητήρια ώστε αυτά να γίνουν σημαντικά εργαλεία υποστήριξης των τοπικών επιχειρήσεων. Αυτός ο ελάχιστος αριθμός υπηρεσιών δεν θα είναι η γραφειοκρατία αλλά πλούσιες υπηρεσίες υποστήριξης και ανάπτυξης των τοπικών επιχειρήσεων (στα πρότυπα του εξωτερικού). Με βάση τον ελάχιστο αριθμό υπηρεσιών θα προϋπολογιστεί το ελάχιστο κόστος λειτουργίας κάθε επιμελητηρίου, λαμβάνοντας υπόψη αντικειμενικά κριτήρια όπως είναι ο αριθμός των μελών του.
- Τα έσοδα από το ΓΕΜΗ αποτελούν το βέβαιο έσοδο του Επιμελητηριακού Θεσμού. Για να αντιμετωπιστεί το φαινόμενο των Επιμελητηρίων δυο κατηγοριών θα πρέπει να υπάρχει ανακατανομή πόρων από τα Επιμελητήρια που έχουν σημαντικό πλεόνασμα στα Επιμελητήρια που έχουν φτωχά οικονομικά. Αν η ανακατανομή δεν επαρκεί για να καλύψει το ελάχιστο κόστος η Πολιτεία θα ενισχύσει το «κοινό καλάθι» εσόδων μέσω της ΚΕΕΕ.
- Με δεδομένο ότι απαιτούνται Οικονομίες Κλίμακας για την παροχή ορισμένων υπηρεσιών θα πρέπει να οργανωθούν συμπράξεις γειτονικών Επιμελητηρίων ώστε να επιτευχθεί η υψηλή παροχή Υπηρεσιών από ΚΑΘΕ Επιμελητήριο.
- Στο θέμα διαχείρισης των Επιμελητηρίων χρειάζονται επίσης διορθώσεις. Θέματα όπως οι αμοιβές της Διοίκησης, οι αμοιβές Επιτροπών εργασίας, οι δαπάνες για προβολή (άμεσες και έμμεσες), οι απευθείας αναθέσεις, θέματα ηθικής τάξης και άλλα, θα πρέπει να συζητηθούν ανοιχτά και να λυθούν ώστε να μηδενιστούν φαινόμενα κακοδιοίκησης.
Γιώργος Φλωράς
Εκδότης ΚΛΑΔΙΚΑ ΝΕΑ